Toen ik me 5 jaar geleden inschreef bij deze club, had ik geen idee van de Venetiaanse roeicultuur. Ik wilde graag wat vrije tijd doorbrengen in de prachtige lagune die Venetie omringt. Het gezelschap van authentieke Venetiaanse roeiers was een verrassing.
Samen met een vriendin rolde ik voor het eerst een bootje vanuit de loods naar de hijskraan. We werden gevolgd door twijfelachtige blikken. Met moeite kwamen we los van de kade. Pas later werd ons uitgelegd dat je de roeispaan moet bewegen alsof je in de polenta roert……
Het aantal hoofdschuddende mannen op de kade nam gestaag toe. Na wat gepiemel besloten we al spoedig om terug te roeien. De beste stuurlui staan aan wal en boden ons aan om roeiles te geven.. Sindsdien hebben we ons toevertrouwd aan onze maestro in “voga alla veneta”, Muscoletto genaamd.
Voga alla Veneta is een unieke manier van roeien, namelijk: rechtop staand.
Men kan de sport alleen of met meerdere personen in de boot beoefenen.
De boten zijn van hout en verschillen van omvang en capaciteit.
De meest voorkomende zijn:
- mascaretta (max. 2 roeiers)
- sandalo of gondola (max. 4 roeiers)
- caorlina (max.6 roeiers)
Men roeit met 1 roeispaan die los in de forcola ligt. Dit is de houten roeiriem die meer weg heeft van een kunstig houtsnijwerk.De positie in de boot bepaalt je rol:De roeier voor in de boot, in prua, geeft de maat aan en roeit,degene achterin of achterop de boot, in poppa, moet tevens sturen met zijn roeispaan.
De roeisport wordt nog fanatiek beoefend in Venetie. Onder de roeiers bevinden zich ettelijke gondeliers maar ook sport-roeiers en recreanten.
Regelmatig worden er wedstrijden georganiseerd, onderling of tegen andere Venetiaanse roeiverenigingen (elke buurt heeft er een).
Mijn geliefde bootrace is de regata al colesterolo (de cholesterol-wedstrijd):
In de boten-loods wordt een lange tafel gedekt en luidruchtige mannen beginnen met volle overgave te koken. Het menu is stevig en bestaat voornamelijk uit worst en pasta. Water is uit den boze, men drinkt louter vino uit hele grote mand-flessen. Na de stevige maaltijd worden de deelnemende duo’s door loting samengesteld en kan de race beginnen.
De bekendste race is de vogalonga. Deze wordt elk jaar op een zondag in mei/juni gehouden en telt rond de 2000 deelnemende roeiboten en 7600 roeiers… (inmiddels de 43e editie). Alles wat roeit mag meedoen: gondels en overige Venetiaanse roeiboten (staand), kano’s, kayaks, sloepen met een bezetting tot soms wel 20 roeiers. Er zijn geen winnaars, alleen enthousiaste deelnemers uit de hele wereld.
Na 3 kanonschoten vertrekken we in een de vrolijke sliert vanaf het San Marco richting lagune. De route is 30 kilometer en het keerpunt is het eiland Burano. Hier staan hulptroepen die de verhitte deelnemers bananen en water toewerpen. Het is een prachtig schouwspel en motorboten zijn verboden. De race eindigt door Canal Grande en langs de kant worden we toegejuichd door enthousiaste supporters die er een feestje van maken aan lange eettafels met drank.
De race is in de jaren 70 begonnen als een protest tegen het toenemend aantal motorboten die vervuiling en hoge golfslag veroorzaken (moto ondoso) in de kwetsbare lagune. Nu ook een protest tegen de grote cruiseboten die als enorme vervuilende monsters dwars door de stad varen.
En tenslotte is er in September de beroemde Regatta Storica door Canal Grande, voorafgegaan door een historische optocht van antieke opgesmukte boten bemand door de “Venetiaanse Doge en zijn gevolg”. Tijdens de roeiwedstrijd die volgt door Canal Grande, gaan altijd dezelfde duo’s uit Burano en Pellestrina mekaar letterlijk te lijf. De ene keer winnen de broers uit Burano en de andere keer de neven uit Pellestrina…
viva la voga...viva la laguna...viva venezia